"Sie sind süß spanischer Junge"

Cinco días no paraíso do capital dan para moito. O primeiro, constatar unha realidade: Europa remata nos Pireneos. Basel-Basilea (campamento base das mini-vacacións) é unha cidade que representa moi ben o meu ideal de harmonía. Un ente "cívico" dos cidadáns e cidadás. O transporte público baséase en liñas periódicas por toda a cidade con tranvías e buses cunha periodicidade curta que desconxestiona o centro. Por poñer un exemplo ilustrativo, en hora punta, vense máis bicicletas que coches. Cascos históricos peonís, rúas limpas...Iso é o que se chama desenvolvemento sostible. Logo de tamén visitar Colmar, Estrasburgo e Lucerna, teño a certeza de que debemos avanzar (dende o nacionalismo e a esquerda, como é lóxico e para que non diga ninguén que me vendín ao sistema por estar uns días en Suíza) para construír espazos máis habitables no país e fuxir do mifundismo ideolóxico que nos inxecta ese españolismo convertido en localismo que burbulla dende as esferas estatais. E é que non hai agora mesmo unha ideoloxía máis universalizante e internacionalista que o nacionalismo galego.

Deixando dun lado reflexións políticas da mini-fuxida Europea, tiven tempo para o lecer. A pesares de que o nivel de vida en Basel é moi alto (8 euros unha caña), as saídas nocturnas foron bastante proveitosas. Nunha delas, nun local chamado "Papa Joes", cruzáronse no aire ferventes paixóns de ollos azuis e pelo dourado. E logo dun pequeno esperpento inducido por factores esóxenos ("kiss star"), ELA susurroume ao oído algo así como Sie sind süß spanischer Junge ("Ti es moi doce, mozo español"). Logo da tradución simultánea, de que a miña boca tatexara, de que as miñas pernas tremeran e de que a miña cervexa agarimara a súa pel, eu, desexando respostarlle algo tan fermoso como a súa cara, espeteille."I am not spanish, swiss girl".

E que, compañeiros, neste miña vida triste, o meu subconsciente aínda ten prioridades. Nin que dicir hai que a rapaza quedou cortada.