(retomo a partir do publicado)

Disque houbo un inquérito dirixido dende Vicepresidencia para avaliar a incursión do termo amor no texto artellado do novo Estatuto. Reproduzo aquí as posibilidades que a sociedade civil ofrece para a definición deste termo. Logo pasarán os procedementos pertinentes e se incorporará á Comisión de Redacción. Contamos coa oposición de partida do PP. Din que a nación non existe e que o amor é unha mentira. Apuntan unha "comunidade histórica de corte sentimental aséptico". A última contraoferta do BNG é "nación de amor". O PSOE móvese na indefinición, coma sempre. "Comunidade nacional de cariño diverso". "As cousas son moito máis sinxelas cando un non se anda con rodeos" afirman dende o BNG. "Non debemos tolerar ningún tipo de indefinición, e sobre todo nestes tempos nos que mesmo o explicitamente recoñecido remata por negarse dende aqueles foros lexitimados. A definición é un dos exercicios lingüísticos que máis detalle e concreción esixen, e calquera lingüista que se prece sabe que definir mediante sinónimos –ou eufemismos- é un absoluto fraude á intelixencia. Nada, absolutamente nada, se pode dar por suposto. Vivimos nun tempo no que os silencios son condenas. Canto meirande sexa a nosa indefinición, máis e máis intérpretes hanse sentir autorizados para dicir o que somos", apuntan dende a organización frentista.

- Eu: Unha serie de reaccións químicas no cerebro que provoca o desquiciamento, a irracionalidade e o desexo de posesión física e/ou intelectual e/ou ideal dun membro, ou varios do xénero humano ou animal.
-EE: Algo marabilloso e precioso que non se pode controlar. Consúmase no acto sexual.
-Moncho Reboiras: Algo totalmente superficial inducido polo sistema capitalista para esquecerse da loita de clases e para durmir ao proletariado.
- Muller: Sentimento de grande afección, amizade, tenrura, simpatía, etc., [que se experimenta por alguén].
- Existencialista: Dende o punto de vista teórico o amor é un dos piares do ser humano e da súa existencia. Precísase para que a copulación e a reproducción sexan do máis pracenteiras posibles.
- Vaporosas:Adormecemento dos sentidos e perda da razón que xorde cando a adoración hacia alguén é tan enorme que non se distinguen nela case defectos. As bolboretas no estómago revelan o primeiro síntoma.Todo recorda a persoa amada e nalgún momento das nosas conversas desexamos falar dela para xustificar diante dos demáis que o que sentimos ten sustento.Pero o amor non perdura sempre e do mesmo xeito que chega marcha. É entón cando en lugar de bolboretas sentimos melancolía e cando as conversas evitan o seu nome.Os recordos parecen moi lonxanos e os defectos da persoa amada saen pouo a pouco á luz, xustificando agora un novo sentimento: liberdade da alma.
- Principiño: "Quérote porque ti me fas mellor persoa cada día", "quérote porque cando non estou preto de ti penso en que estarás facendo e cando estou contigo polo menos véxote"... Estas son dúas definicións que eu meto de forma humilde... non quero poñer unha definición estándar e universal, porque o "AMOR EN CADA PERSOA É DIFERENTE".

Aí quedan as posibles difinicións. Pretendemos afondar en que tanto nación como amor parte da vontade do individuo.