Baixade ata abaixo da páxina. Sí, podedes coller o rato e darlle á barra que está na dereita da pantalla. E alí atoparedes a miña mascota. Podédeslle dar de comer e botarlle auga. Chámase cocho ceibe. Parece ledo, ¿non si?
Pero detrás disto péchase unha irreductible certeza. É un ser animado froito da combinación dun código binario. E a pesar do seu nome, nunca sairá dese recadriño, nin tan sequera poderá dar unha volta polos post e commments do propio blogue.
Mirádeo. ¿Non tendes de súpeto, un invisible fío de atracción cara a súa feitiña expresión? Pero non lle collades cariño. Porque non é real.
Agora estará agardando a que lle deades de comer unha insulsa peza de froita. Non ten máis que iso na súa existencia. E sorrirá. E correrá a buscarvos o punteiro. Que triste é a vida do cocho ceibe. E eu que fillo de puta por poñerlle ese (triste e irreductible) nome.