Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

8/10/2006

LUME NUNCA MÁIS!!!!!!!!!

posted by amarante at 4:08 da tarde

5 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Desánimo, impasividade, incredulidade, medo, rabia, xenreira, pero sobre todo... incredulidade. FILLOS DE PUTA QUE NOS QUEIMAN A CASA NA QUE NACEMOS, MEDRAMOS E NA QUE QUEREMOS MORRER (NA QUE QUERO MORRER!!).

11:03 da manhã

 
Anonymous Anónimo said...

Ein? queimáronche a casa?

12:05 da tarde

 
Blogger amarante said...

Este comentário foi removido por um gestor do blogue.

1:03 da tarde

 
Blogger amarante said...

Estou contigo frioleiro.

Pero a loita contra o lume e a loita contra OS FILLOS DE PUTA ESPECULADORES E OS FILLOS DE PUTA LEXITIMADORES QUE INSTIGAN IMOS GAÑALA NÓS!!!!. SÍ, ESOS MESMOS QUE NON LLES IMPORTA UNHA MERDA O PÁIS!!!

PP:TERRORISMO ECOLÓXICO

1:20 da tarde

 
Anonymous Anónimo said...

Eu ainda diría máis ¡¡¡¡ CRIMINALES NACIS, MAL NACIDOS MESMO SEMELLA QUE SON OS DE SEMPRE OS QUE TRATAN DE ASOBALLAR!!!
pero non o conseguiran por mais que AFUCIÑEMOS, sempre,sempre conseguiremos pornos en PË

9:37 da manhã

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!