O filósofo existencialista, que nos primeiros días estivera, de certo, distante, comezou a interactuar con nós. Parece ter ideas moi interesantes arredor da vida e todos os seus sucedáneos. A Moncho non lle cae moi ben. Seica é seguidor dun tal Camilo Nogueira.
- Joder, que Camilo apoiou o SI á Constitución europea (Tratado Constitucional mellor dito).
- SI crítico, amigo.
- A efectos de cómputo o SI crítico vale igual que un SI xenérico, un SI dos rancios ou un SI porque sí.
- Xa, pero é que o puto sistema non da máis oportunidades que dúas: ou SI ou NON. Puto reduccionismo. Non todo é blanco ou negro.
- Aí estou de acordo-apuntou Moncho-- ¿Entón que lema escollemos?¿Como acadaremos o consenso?Espera, que chamamos ao Vice.
TIC TAC TIC TAC

-"E posíbel unha Europa mellor!". Váleche?
- Sí pero o NON pono en pequeniño, por iso de que nos estamos centrando.
- Vale
- Vale. ¿E cando lle quitamos a estrela á bandeira?
Aí foi onde entrei eu. "Iso si que non, NUNCA".
Vale vale, eu só recollía unha proposta de Antonciño.
- Pois dille a Antón que se ocupe do seu e que deixe traballar ao aparello. - apuntou Moncho.
"Aparello, aparello...puto aparello!!"pensei. Oxalá volvera o pianista.