Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

3/29/2006


Onte tivemos esmorga EE e máis eu. Pasámolo moi ben. Fomos descubrindo xuntiños a personalidade da "muller misteriosa" (muletilla xenérica e estúpida, pero que reflicte ben a realidade). E coa retrousa pegadiza- metamorfoseada- de Andrés do Barro fómonos durmindo.

"Que muller mais misteriosa
a que eu alcontreí!
¡Que doces foron as verbas
que eu lle escolteí!
Lla ficaba na praia
deitada na area;
cos meus ollos abertos
eu ollei pra ela.
Eu lle dixen: ¡Ven!
E me dixo: ¿Qué?"

Desperteime en medio da noite coa vexiga a piques de estoupar (merda de "cervexa").Non quixen mirar a hora (estou farto das casualidades). Descarguei e despertei a EE.
- ¿Sabes que as túas iniciais coinciden coas dúas primeiras do EEES?
- Joder, eu.
- Xa, merda de converxencia europea. Puta europa neoliberal- ¡E que viva a Europa dos pobos, solidaria, social e democrática!
- Durme carallo. E descansa a cabeciña, meu.

 
adopt your own virtual pet!