Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

3/22/2006

Sempre está ben que os recordos- difusos imperativos- burbullen cando se está coa xente indicada. Aínda que a liña de actuación para un obxectivo común non sexa o mesmo. Moncho di que o electoralismo está acabando con nós, mais eu só creo que debemos entrar un chisquiño nas súas armas para intentar rachar con eses corsés- intelectuais, sempre intelectuais- que nos apreixan.

EE disque ten certo apetito sexual. E o di tan abertamente.Eu lle digo que está alienado. . A muller está a súa bola e o existencialista non deixa de escribir constantemente "Eduard von Hartmann". Mañá asamblea popular cos que intentan rachar o país imperfecto.

 
adopt your own virtual pet!