Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

9/26/2006


“Non poñemos en dúbida aquilo que sabemos que existe, dubidamos daquelo que non sabemos que existe"
CASTELAO

posted by amarante at 5:44 da tarde

5 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Qué radicales te son los de Lugo, oye, parece que me suda la perrecha cada vez que veo cosas destas.... ;)

4:54 da tarde

 
Anonymous Anónimo said...

A ver frioleiro, porque te aburras e ata estés no messenger non quere dicir que andes facendo periplos por todo o ciberespazo... a ver... que estou esperando ir a xa sabes onde...
;)

6:53 da tarde

 
Blogger amarante said...

Da gusto ver como pasan abertamente dos teus posts...en fin...Cada vez queda menos frioleiro...

túnez is coming me!!!

4:30 da tarde

 
Anonymous Anónimo said...

o mesmo digo, dá gusto como saudas a un e do outro pasas, jajaja, pecas do mesmo que criticas... ;)

6:10 da tarde

 
Blogger amarante said...

é un coñazo o das tablas...(vai por ti ignorado)

6:12 da tarde

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!