
Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.
adopt your own virtual pet! |
A foto non ten desperdicio ningún
4:58 da tarde
e o contido que lle parece¿???
8:21 da tarde
Quen pode ler algo vendo esa pose de Quin???? Dios, que casula posture!!!!
9:18 da manhã
Estoy totalmente de acuerdo con el contenido. Galicia será una potencia
12:28 da tarde