Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

6/13/2006


-Un. Dous. Tres. 3: 34 a.m
- ¿Que dis?
- Catro, cinco, seis. 4.40 a.m
- ¿Toleaches?
- ¿O sea, sabes?
- Non pode ser! Son unha plaga...
- E multiplícanse exponencialmente. Bum! Perfecto, din por completo na diana, como acostumo facer... ( sarcasmo irónico, punto equívoco).
- Estuda e déixate de trapalladas.

(con Travis de fondo)
I cant sleep tonight
Everybody saying everythings alright
Still I cant close my eyes
Im seeing a tunnel at the end of all these lights
Sunny days
Where have you gone?
I get the strangest feeling you belong

2 Comments:

Anonymous Anónimo said...

pum chim pom!

12:10 da tarde

 
Anonymous Anónimo said...

Fantasma

11:09 da tarde

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!