Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

6/09/2006



Shhhhhh.

Estamos estudando

posted by amarante at 10:04 da tarde

1 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Sorte!

11:20 da tarde

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!