Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

4/07/2006


Manifesto Máis aló! (recalco, aló!).

Decálogo de medidas a adoptar e unha disposición adicional.

1- Coidar máis aos amigos.
2- Atopar o alter ego.
3- Manter o nível académico quitando o número de horas que paso na Facultade.
4- Seguir erguendo o puño esquerdo cando rachan o aire os versos de Pondal.
5- Garantir a independecia do movemento estudantil.
6- Non dicir nunca "imposíbel". Simplemente sorrir e engadir: "Dádeme un pouco máis de tempo".
7- Exteriorizar máis as interconexións neuronais e reacción químicas que provocan ese moderada felicidade puntual.
8- Garantir un mínimo de racionalidade para que as unións con EE sexan máis duradeiras.
9- Non esvarar no tempo.
10- Ter a completa seguridade de que todo o que está a pasar non é un cruel soño.

DA: Chorar para canalizar esa furia incontrolada.

Ábrese o periodo de enmendas. Haberá tres tipos: de substitución, de engádega e de supresión. Precisarase dun mínimo do 30 % para que pase o corte. Ao final cantarse o himno nacional.

13 Comments:

Blogger James Hepburn said...

Desde Sunset Boulevard la aparición de este manifiesto nos parece estupenda, es más, creemos que era algo necesario en algunos casos, pero además de eso debemos tener en cuenta que existe una vocecilla dulce, la conciencia, que puede funcionar a modo de tribunal constitucional para garantizar el cumplimiento del decálogo. en Sunset Boulevard Su Distinguida Señoría es Norma.
solo una pequeña enmienda: por qué pasar menois tiempo en la facultad si puede ser un genial lugar para el engaño y un perfecto centro de actividad social' a lo mejor ll importante es, como en la mayoria de los casos, cambiar el cristal con el que mirarla. Pero seguro que para eso necesitas ayuda, no se suele conseguir en soledad

1:33 da tarde

 
Blogger amarante said...

Sabias palabras, querido james hepburn. Vou tomar nota e poñerei por riba dese decálogo á conciencia, para garantir o cumplimento.
No tocante á disposición número tres, coido que sería bo revisala, pode ser que teña que cambiar a lente a través do cal observar.

Agradécese a enmenda: Amarante acepta. Cando se peche o periodo verá reflectido o cambio. Temos que quedar para mirar a redacción.

6:02 da tarde

 
Blogger O principiño da estrela do lado said...

Eu creo que o plantexamento inicial está mal presentado. Hai xente que cre que pode ir pola vida tomando decisións taxantes sobre a súa forma de actuar. Eu antes de vir a esta estreliña pensaba que tiña que cambiar certas cousas para poder ser máis feliz, pero iso non é a solución. Tennos que sair de dentro, temos que sentir iso que queremos facer e creo que vostede non sente todo igual. Dende a miña estreliña podo ver, como observador privilexiado, que a vostede o que máis lle doe son circunstancias puntuais adversas, pero tense que decatar que non veñen da noite para a mañá, que están latentes na súa actitude e na súa vida dende hai moito tempo.
Cando caeu na mesma pedra dúas veces non foi vostede o que se fixo máis dano, senón aqueles que o rodean, porque sofren as consecuencias da súa actitude. A súa ferida curou, a dos demais non. Tamén está ben ver que o "seu orgullo" é tan selectivo que lle serve de excusa para aquilo que vostede quere, en cambio cando non lle fai falta non o ten.
O principiño estatutario.

7:34 da tarde

 
Blogger amarante said...

Tomo tamén nota, mais creo que isto soborda o decálogo. Haberá que poñer outra disposición adicional.

10:26 da tarde

 
Blogger O principiño da estrela do lado said...

A disposición adicional pode escribirlla aqui un principiño, que aínda que non sabe o que é a política, porque na miña estreliña non necesito unha organización máis aló da miña persoa... é capaz de ter sentido común:

Disposición adicional: Querer a quen te quere de verdade e non facer o que non che gusta que che fagan a ti, sen esquecerse de quenes son os que "de verdade te rodean".
Un principiño sobordado

10:11 da manhã

 
Blogger Os_Alumnos said...

1º La idea del decálogo me parece una soberana estupidez, pk no se habla cn los amigos a través de un blog.
2º Los amigos no se cuidan después de recibir una bronca, hay que saber detectar cuándo se pueden sentir molestos (si no, poco mérito tiene).
3º Admiro tu faceta política, pero hay que dejar de ser monotemático todo el día y por la noche querer ser el más guay del paraguay.
4º No querer hacerse la víctima todo el rato también es muy sano.
5º Esto no es un cruel sueño, es la cruel realidad.
6º No hace falta llorar como una nena, hay que hablar sinceramente y actuar en consecuencia.
7ºEsta decálogo que le escribo es una enmienda a la totalidad que no admite discusión.
8º He dicho.

11:21 da manhã

 
Anonymous Anónimo said...

1º La idea del decálogo me parece una soberana estupidez, pk no se habla cn los amigos a través de un blog.
2º Los amigos no se cuidan después de recibir una bronca, hay que saber detectar cuándo se pueden sentir molestos (si no, poco mérito tiene).
3º Admiro tu faceta política, pero hay que dejar de ser monotemático todo el día y por la noche querer ser el más guay del paraguay.
4º No querer hacerse la víctima todo el rato también es muy sano.
5º Esto no es un cruel sueño, es la cruel realidad.
6º No hace falta llorar como una nena, hay que hablar sinceramente y actuar en consecuencia.
7ºEsta decálogo que le escribo es una enmienda a la totalidad que no admite discusión.
8º He dicho.

Principiño estatutario

11:21 da manhã

 
Blogger O principiño da estrela do lado said...

Este comentário foi removido por um gestor do blogue.

11:22 da manhã

 
Blogger Príncipe hindú said...

Consejo práctico. No se como dictarán sus normas en el mundo occidental pero aquí tenemos una regla básica derivada de la no Violencia de Mahatma: No se escribirá ningún blog sin antes contar hasta 3 diciedo "un, os y tres... yo me calmaré". No vaya aser que después se arrepientan.


P. H.

1:10 da manhã

 
Blogger James Hepburn said...

El que mas razon tiene, no vendria mal un poco de tantra

2:07 da manhã

 
Blogger Os_Alumnos said...

tiene razón príncipe, me arrepiento por las formas en k lo dije, nunca más pondré tal cosa en un blog.

12:18 da tarde

 
Blogger Madeleine said...

Estou de acordo con Ilustrísima do Oriente, porque atopo nesta entrada, e non se moleste, unha serie de lapsus moi relevantes que debería coidar moito antes de facer unha enumeración de prioridades. ¿TEn vostede máis predisposición positiva cara ese manter do rendimento académico que desas -marabillosas- interconexións neuronai?
Non quero molestalo, pero sabía que non podía deixar de escribir o do "cruel soño" Ese é o seu "soño" recurrente...

2:34 da tarde

 
Blogger amarante said...

-Querida Madelaine, creo que me coñece vostede máis do que me coñezo eu a min mesmo. O que si lle kería dicir que o decálogo non é por prioridades, todos están ao mesmo nivel.
-Os alumnos e principiño, as formas non foron as correctas, pero agradezo que me puxerades ese comentario, senón seguería na miña estupidez integral. Grazas.
-Principe: vostede sempre tan sabio, cos seus sabios proverbios.
-james: 6-1;6-0;6-1 jajaja

7:12 da tarde

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!