Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.
posted by amarante at 6:45 da tarde
A estrela esvaecida quere estar á esquerda da constelación.Porque só dende a esquerda e o nacionalismo poderemos avanzar para construír outro Betanzos, outra Galiza e outro mundo. Os meus compañeiros seguen complementando o meu perfil: Moncho Reboiras, unha muller cunha luz tenue no seu rostro que me impide apreciala con claridade, Maurice Merleau-Ponty, seica un existencialista e o meu EU no espello (en adiante EE).
| adopt your own virtual pet! |
dale un voto de confianza y de fe, que estar ahi arriba no es nada fácil
saludos
6:31 da tarde
Estou case que no 100 % co que está a facer Quin na Xunta pero...non cres que isto do da teceira idade é continuísmo dese que criticabamos tanto na época do PP???
6:42 da tarde
ya pablo ,y es difícil cambiar las cosas para mejor. A mi me lo dijo una profesora y me resisto a aceptar que todo tenga k seguir igual. Cada día veo lo diferentes k somos las distintas generaciones, lo mucho k discuto con mis mayores, pero hay k poner lo mejor de nuestra parte.
galicia necesita cambios radicales, y creo que gente como tu (y espero que como yo) podamos hacer cosas mejores. Al menos yo lo intentaré.
12:25 da tarde