Recuperando a (des) memoria

"Cando será a terra para os seus fillos", di algo así unha canción de Lamatumbá. Son os desherdados da terra.

A aula hoxe do señor presidente lembroume a aquelas que tiñamos en segundo curso co mestre. Para que despois digan que neste Faculdade non aprendemos nada. Eu cando menos aprendín a apreciar se cadra aínda máis ás persoas e á colectividade. A Universidade non está ben, eu diría que está en perigo de morte pola privatización e o elitismo que nos queren impoñer os que teñen unha idea errada do que debe ser Europa. Pero aínda así, mantemos o eixo vertebrador da súa razón de ser: a socialización do coñecemento e a complementación entre parias.

Pois ben compañeiros, temos que ter presente que o que debemos facer e seguir a construír esa Universidade Socialista da que falaba el no ano 1985. E non debemos caer en concepcións dogmáticas desa palabra tan ambigüa: socialismo. Temos que rexuvenecer o descurso e adaptalo aos novos tempos con novas técnicas. O socialismo está en cada un de nós. Debemos comezar pola superación do individualismo que nos impón o sistema e trocalo pola cultura de cooperación. Logo todo virá dado.

E non esquecer. Porque navegando na historia e téndoa presente non caeremos non mesmos erros do pasado. Non nos esquezamos dos herdedados da terra. Recuperemos a (des) memoria.