Aire frío

"O que habia, ou houbo, no sofá é algo que non podo nen me atrevo a dicir aqui. Pero isto é o que, en meio dun estremecemento xeral, descifrei do pringoso e embadurnado papel, antes de quitar un misto e prendé-la lume até ficar só unha pavesa, que conseguin descifrar aterrorizado mentres a patrona e os dous mecánicos saían disparados daquel infernal lugar cara a comisaría mais próxima para balbucear as suas incoherentes histórias. As nauseabundas palabras resultaban pouco menos que incríbeis naquela amarelenta luz solar, co ruxido dos coches e camións que subian tumultuosamente da abigarrada Rua Catorce..., pero debo confesar que naquel momento crin o que dician. Se as crio agora é algo que sinceramente ignoro. Hai cousas acerca das cales é mellor non especular, e todo o que podo dicir é que non suporto o mais mínimo o cheiro a amoníaco e que me sinto desfallecer ante unha corrente de aire excesivamente frío.

- Chegou o final - rezaban aqueles fedorentos garrapatos. Non fica xelo... O home lanzou unha ollada e saiu correndo. O calor aumenta por momentos, e os tecidos non poden resistir. Imaxino-me que o sabe... o que dixen sobre a vontade, os nervos e a conservación do corpo unha vez que deixaron de funcionar os órgaos. Como teoria era boa, pero non podia manter-se indefinidamente. Non contei co deterioro gradual. O doutor Torres sabia-o, pero morreu da impresión. Non foi capaz de suportar o que houbo de facer: tivo que introducir-me nun lugar estraño e escuro, cando fixo caso ao que lle pedia na miña carta, e logrou curar-me. Os órgaos non voltaron a funcionar. Tiña que facer-se á miña maneira - conservación artificial - pois, comprende?, eu falecin naquel entón, fai xa dezaoito anos. "

H.P Lovecraft