Pasaban os anos devagar, fuxían as ilusións e a morte romántica non chegaba, perdéndose na vista a miríada de grans do reloxo de area. Na memoria, as lembranzas difuminábanse catro décadas atrás. O seu corpo permanecía intacto, dentro dunha burbulla onde o descorrer era máis lento. A súa única solución sería marchar para unha estrela esvaecida. De cando en vez bota un ollo á terra, por iso dos indicios nocturnos (a partires das 4.40) dunha migalla de morriña inconexa.

1/03/2008

Cando a loita troca en desánimo...

...atoparás luz entre tanta escuridade



posted by amarante at 10:59 da tarde

2 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Nunca me gostou esa canción:
"dulce guerrilla urbana"??? "todo lo que os divertisteis estropeando la vejez a oxidados dictadores"??
En serio, paréceme insultante...

3:36 da tarde

 
Anonymous Anónimo said...

ti cres?

12:26 da manhã

 

Enviar um comentário

<< Home

 
adopt your own virtual pet!